Op woensdag 30 augustus 2006 was het eindelijk zover

We vertrokken met de laatste lading meubels ons nieuw avontuur tegemoet. Heel blij dat het eindelijk zover was maar we moesten ook afscheid nemen van een plek met heel wat mooie herinneringen. De kinderen hebben in Zemst hun eerste stapjes gezet, hun eerste verjaardag gevierd, ze hebben er leren fietsen,…

Gelukkig hebben we van al deze mooie herinneringen heel wat foto’s en koesteren we die momenten ook in ons hart. En was de start van ons avontuur eindelijk daar.

De eerste avond en reeds onverwachte gasten!

Toen we ’s avonds aankwamen hebben we nog de belangrijkste spulletjes uitgeladen en zijn dan iets gaan eten in de plaatselijke bar. De kinderen waren na het eten moe van de lange trip. Voor hen was het bedtijd. Die eerste avond was een zwoele zomeravond.

Patrick bleef nog even van de zonsondergang genieten. Ikzelf was ook moe en wou ook gaan slapen. Toen ik het licht in de slaapkamer aanstak, schrok ik mij te pletter. Er fladderde iets doorheen de kamer. Ik slaakte een gil! Patrick kwam naar boven gerend en vroeg wat er aan de hand was. Het waren 2 vleermuizen die hun intrek genomen hadden in onze kamer.

Aangezien het warm was sliepen we die nacht met het raam open. Er waren nog geen muggenramen en dus hoorden we midden in de nacht opnieuw gefladder. Onze eerste gasten waren reeds terug, daar hadden we echt niet op gerekend!

De volgende ochtend werd onmiddellijk de schrijnwerker van het dorp gebeld om muggenramen te installeren.

De eerste schooldag van onze jongens

De eerste dagen stonden in het teken van uitpakken en alles een plek geven in onze nieuwe woning. Dan kwam de eerste schooldag van onze jongens eraan. Stijn was 6 jaar en Robin was er toen 4. Ik denk dat het voor ons als ouder nog spannender was dan voor hen. Stijn en Robin spraken geen woord Frans, dus dat was voor hen in het begin niet zo makkelijk.

’s Middags gingen we ze halen en kwamen ze thuis eten. Die eerste dag bleek goed mee te vallen, ze vonden het best leuk. Op het einde van de eerste week vertelde Robin z’n juf dat ze een kleine papegaai in haar klas had. Hij herhaalde alles wat zij zei. Zo heeft hij heel snel de taal opgepikt. Voor Stijn lag dat iets anders. Hij durfde in het begin niet echt te praten en hij begon zijn vriendjes van in België te missen.

Aangezien ze ’s middags naar huis kwamen eten hadden ze ook niet zo veel tijd om met de andere kinderen te spelen en contacten te leggen. Als ouder dachten wij er goed aan te doen om onze kinderen niet aan hun lot over te laten maar dat hadden we verkeerd ingeschat. We hebben toen ook besloten om ze ’s middags samen met de andere kinderen te laten eten op school. Nu hadden ze de hele middagpauze tijd om de andere kinderen te leren kennen en dat werkte.

Na een paar dagen zei Stijn dat hij al veel vriendjes had. Wat was dat een opluchting!

Nu de kinderen zich goed geïntegreerd hadden konden wij ons toeleggen op de eerste verbouwingen. Daar lezen jullie later meer over.

Wordt vervolgd…

Dit is mijn eerste blog. Hopelijk vond je het fijn om te lezen.